wtorek, 2 lipca 2013

Rozdział 25



HARRY
Siedziałem na fotelu a na moich kolanach siedziała Meg. Obejmowałem ją mocno w pasie od czasu do czasu włączając się w rozmowę między Robinem i Lucasem. Ten facet mi coś nie pasuje. On ciągle posyła mi bezczelne uśmieszki a ja za to nie mam pojęcia o co chodzi, kto to jest? Mam nieodparte wrażenie że to ma związek z Meggi. Zareagowała na jego widok dziwnie. Zbladła, jakby się go bała. Tylko że on przedstawił jej się, ona też się z nim przywitała normalnie. A jednak mam wrażenie że oni się znają.
Meg ciągle rozmawia z Gemmą co chwilę wybuchając śmiechem ale mimo tego czuję że jest zdenerwowana. Dochodzi jedenasta. Nie mam najmniejszej ochoty tu siedzieć. To znaczy chętnie bym posiedział z moją rodziną ale nie z Lucasem, nie ufam mu.
- Idziemy spać?- szepnąłem nachylając się nad uchem mojej dziewczyny.
- Mm, chodźmy.
- No dobrze, mamo my pójdziemy już do mnie.
- Jasne Harry, dobranoc.
- Dobranoc- odpowiedzieliśmy. Razem udaliśmy się do góry. Meggi nawet nie odzywając się do mnie słowem poszła po prostu do łazienki. I może powie jeszcze że jest w porządku? Rozsiadłem się na łóżku przyglądając mojemu pokojowi. Nic się nie zmieniło, nadal są tam moje i Magdy zdjęcia. Ten sam kolor ścian, te same meble. Kiedyś tu siedziałem jako piętnastolatek, nikomu nie znany, zwyczajny, zwykły chłopak. Minęło zaledwie kilka lat a tyle się zmieniło. Jestem członkiem zespołu rozpoznawanego na całym świecie, mam wspaniałych przyjaciół a z łazienki w moim pokoju wychodzi właśnie, piękna, seksowna dziewczyna owinięta jedynie w ręcznik. MOJA dziewczyna.
- Meg, chodź tu do mnie.
- Musze się ubrać.
- Kochanie, co się dzieje, hm? To przez Lucasa, coś ci powiedział?
- Nie, po prostu mam zły humor.
Podszedłem do niej i delikatnie położyłem dłonie na jej biodrach. Odwróciłem przodem do mnie i przybliżyłem do siebie.
Ona za to od razu się we mnie wtuliła
- Wiesz że masz mnie, możesz mi ufać, możesz wszystko powiedzieć.
- Kocham cię.- szepnęła nadal z zamkniętymi oczami. Przecież nie będę jej zmuszał żeby powiedziała mi o co tak na prawdę chodzi. Razem położyliśmy się do łóżka, ona nie puściła mnie nawet na chwilę. Kurczowo przyczepiona była do mojego torsu. Tak cholernie się boję, co jeśli coś się serio dzieje? Meggi mi chyba tak do końca jeszcze nie ufa. Chyba nie chce mi wyjawić tego czegoś.

- Kochanie.- mruknąłem między pocałunkami składanymi na jej szyi- Miśku- Magda chyba zaczęła się przebudzać.- Kocie, wstawaj.- Sięgnęła po telefon i nie ukrywała zdziwienia widząc godzinę.- Nie patrz tak, idziemy się przejść.
- Jest czwarta rano, nie za wcześnie na spacery?
- Właśnie to idealna pora. Proszę, nie pożałujesz.
- No ok.- zgodziła się wstając. Oboje szybko się ubraliśmy, nie stroiliśmy się jakoś specjalnie, w końcu ilu ludzi jest na nogach o czwartej rano?

- Chyba żartujesz, mam wspiąć się tam znowu?- jęknęła wpatrując się w wysoki mur przed nami. Ale zdawała sobie chyba sprawę z tego jaki widok czeka ją tam u  góry bo zaczęła wspinaczkę. To było raptem kilka szczebli a ona bała się strasznie. Ale kiedy znaleźliśmy się już na górze nie narzekała. Trafiliśmy idealnie, właśnie przed nami słońce wznosiło się tuż nad horyzontem. Dopiero było widać jego część, rozwidniało się. Siedzieliśmy w ciszy obserwując ten sam piękny widok. Często wstawałem żeby tutaj przyjść na wschód słońca, dobra pora aby pomyśleć. Zwłaszcza wtedy kiedy po pogrzebie Meggi byłem tutaj dwa miesiące. Czułem jej obecność, tak jakby była ze mną. Tylko że teraz naprawdę jest.
- Harry, dziękuję. Za to że tu jesteś, że mnie  tak kochasz, że mogłam dzięki tobie znowu być szczęśliwa. Wiesz że cię kocham najbardziej na świecie, że oddałabym za ciebie życie- przerwała na chwilę spuszczając wzrok.- Jesteś moim życiem, bez ciebie uschnę i chcę żebyś wiedział że zawsze będę z tobą, zawsze i wszędzie. Zapamiętaj to dobrze?
- Meggi, oczywiście że zapamiętam. Ale po co mi to mówisz? Co się dzieje?
- Nic Harry, po prostu bądź ze mną, przytul.- Objąłem ramionami ciało dziewczyny. Przycisnąłem do swojego ciała pozwalając aby poczuła się bezpieczna. To nie jest moja Meggi, coś jest nie tak i dobrze to widzę.

MAGDA
Kiedy mnie do siebie przytulił chciałam zostać tak na zawsze. Z nim na tym murku, czując że tam nam nic nie grozi, że jemu nic tam nie grozi. Bałam się, o niego. Tak cholernie się bałam. Jest całym moim światem, niedawno go odzyskałam, teraz mam go stracić? Nie chcę tego, nie pozwolę na to.

- No jesteście w końcu!- przywitała nas w drzwiach Ann- Gdzie wy byliście? Martwiliśmy się o was.
- Spokojnie mamo, byliśmy się przejść, to wszystko.
- Oh, no dobrze, chodźcie na śniadanie.
Ściągnęliśmy buty i znaleźliśmy się w środku. Harry zniknął w łazience a ja ruszyłam do kuchni. Siedział tam Lucas. Sam.
- Na proszę proszę, a myślałem że zwialiście.- uśmiechnął się szyderczo.
- Daj nam spokój, o co ci chodzi?
- Spokój mówisz? Niby dlaczego? Specjalnie dla ciebie wkręciłem się w tą rodzinę.
- Jesteś pojebany, zostaw mnie, Harrego i całą jego rodzinę.
- Magda Magda, chyba nie do końca mnie znasz. Nie mam zamiaru odpuszczać. I zapamiętaj to sobie. Ze mną się nie zadziera. Więc piśnij komuś choć słowo a pożałujesz. Nie zobaczysz tego swojego chłoptasia już nigdy, chyba że w trumnie.- wzdrygnęłam się na jego słowa. Bałam się na niego spojrzeć, byłam przerażona. Podeszłam wolnym krokiem do lodówki wyjmując sobie ze środka coś do jedzenia. Kiedy poczułam czyjeś ręce na mojej talii przeszedł mnie dreszcz i się nerwowo odsunęłam.
- Kochanie, co jest?- to był Harry, Boże to Harry, jakie szczęście. Po Lucasie w kuchni nie zostało śladu. Wtuliłam się w ciało mojego chłopaka. Nawet nie chciałam sobie wyobrażać go w trumnie. To najgorsze co mogło by się nam przytrafić. A najgorsze było to że Lucas dobrze wiedział czym będzie dla mnie strata Harrego. Stanęłam na jego stopach, żeby mieć wyżej i delikatnie musnęłam jego usta. Hazz oddał mi moje pocałunki, czułam jak szklą mi się już oczy. Miałam ochotę wybuchnąć płaczem. Co ja mam do cholery zrobić?
- Uważaj na siebie błagam.- szepnęłam do niego opierając czoło o jego. Oczy miałam przymknięte, ale czułam że Harry bacznie mnie obserwuje.- Uważaj.
- Meggi, powiedz mi proszę, przecież widzę że coś jest nie tak.
- Harry, kocham cię.- przerwałam mu. Nie mogę mu powiedzieć, nie mogę. Perspektywa stracenia go boli bardzo, więc jeśli muszę to utrzymam to w tajemnicy. Na szczęście Hazz odpuścił. Usiadł przy stole robiąc sobie śniadanie. Ja usiadłam obok niego z kubkiem gorącej kawy w ręce.

- Ufasz mi?- zapytał kiedy byliśmy już sami w jego pokoju. Stał naprzeciwko uparcie wpatrując się w moje oczy.
- Ufam.
- Ufasz? Wiesz co to znaczy ufać? Mówi się sobie wszystko, na tym polega związek, ale ty chyba już o tym zapomniałaś! Powinnaś być ze mną szczera a nie okłamywać na każdym kroku. Przecież widzę co się dzieje. Trzęsiesz się ze strachu kiedy w pobliżu jest ten koleś! Powiedz mi do cholery o co chodzi!- był wściekły. Nie widziałam go takiego od bardzo dawna. Nasz związek się rozpadnie jeśli ciągle będę go okłamywać. Co mam mu powiedzieć? Zwyczajnie po moich policzkach zaczęły spływać łzy. Bałam się, bałam się nie o siebie, ale o Harrego. Że Lucas coś mu zrobi, a tego bym nie przeżyła.
- Meg przepraszam, nie chciałem krzyczeć, ale martwię się, widzę że się go boisz, powiedz mi proszę powiedz co się dzieje.- teraz mówił już kojącym ciepłym głosem. Głaskał mnie po włosach cierpliwie czekając żebym się uspokoiła. Chwycił moją twarz w dłonie i otarł kciukami mokre od łez policzki.
- To on- wydukałam. – To Łukasz, robi to specjalnie.

Nigdy jeszcze nie widziałam Harrego w takiej furii. Wściekł się do granic możliwości. Cały zbladł na twarzy. Nie próbował mnie już uspokoić, był stanowczy i zimny, bez uczuć.
- Nie wychodź stąd- warknął- I spakuj nas.- dodał trzaskając drzwiami. Boże, co ja zrobiłam.
Dławiąc się łzami wrzucałam nasze ubrania do walizki.  Ale kiedy usłyszałam krzyki na dole nie czekałam długo tylko tam po prostu zbiegłam. Zobaczyłam Harrego, wściekłego nabuzowanego Harrego. Siedział na Lucasie i okładał go pięściami. Stanęłam prawie że na szczycie schodów i patrzyłam na to wszystko. Gemma razem z mamą wrzeszczały na niego żeby go zostawił, ale Harry nie odpuszczał.
- Ty pierdolony sukinsynu!- krzyknął. Wstał z niego i podniósł go do góry za jego koszulkę.- Zabiłeś ją- syknął- Moją córkę. I skrzywdziłeś Meggi w dodatku nie pierwszy raz!- kopnął go kolanem tam gdzie z pewnością go bardzo bolało. Lucas skulił się ale Harry ciągle go podtrzymując nie pozwolił mu upaść.- Zbliż się do niej a pożałujesz!- kolejne kopnięcie.
- A co ty możesz mi zrobić?! W dupę mnie pocałuj!- To wywalało tylko lawinę ciosów, którymi Harry okładał Lucasa. Chwycił go znowu za ubranie i przyciągnął do drzwi. Wywalił go po prostu na zewnątrz.
- Wypierdalaj stąd!- krzyknął. Wściekły trzasnął drzwiami.
Stał tam, na środku salonu ciągle ciężko dysząc. Jego napięte mięśnie ani trochę się nie rozluźniły. Anna i Gemma patrzyły na niego jak na potwora, a to mój Harry, mój. Nie czekając dłużej zbiegłam na dół przytulając się do niego najmocniej jak umiałam. Początkowo był chyba jeszcze tak zaabsorbowany całą sytuacją że ani drgnął. Po chwili jednak objął mnie przyciskając do siebie równie mocno co ja jego. W jego ramionach czułam się bezpiecznie, wiedziałam że nie pozwoliłby mnie skrzywdzić. Był moją prywatną własną tarczą ochronną.
- Przepraszam- szepnął.- Nie płacz proszę, bo i ja będę płakał.
__________________________________________________

Oto rozdział. 

Jak tam wam mijają wakacje? 

Znacie zasady 24 kom= 25 rozdział.

i wierzę że nie dodajecie po kilka komentarzy prawda? Jedna osoba, jeden komentarz. 

 ask

29 komentarzy:

  1. Oke, właśnie dostałamm do przeczytania suuuuuuuper rozdział. Przeczytany został przeze mnie ze trzy razy i kocham Harrego, tego Harrego. Więc liczę na dziecko i Happy End :)
    Życzę weny, dużo dobrej weny, tej co daje tylko Happy End :D

    OdpowiedzUsuń
  2. PALPITACJA SERCA!
    Jestes genialna, mam nadzieje ze w tej czesc nikomu nic sie nie stanie, a nawet jesli stanie, to mam nadzieje ze skonxzy sie dobrze... PROSZE CIE O TO, ta cudowna para musi byc razem.

    Chce Ci tez podziekowac, za to ze od roku, codziennie sprawdzam czy aby na pewno nie dodalas nowego rozdzialu, za to ze kiedy czytam, czuje jaknym tam byla. Jeates genilna, i za to Cie podziwiam. Oby tak dalej!

    OdpowiedzUsuń
  3. Pisz pisz pisz bo masz talent. Kocham twoje opowiadanie i już czekam ze zniecierpliwieniem na następny;)

    OdpowiedzUsuń
  4. Matko boska mam wrażenie że były Meggi nie odpuści. Prosze abym się myliła

    OdpowiedzUsuń
  5. Kocham ten rozdział ♥
    Tak samo jak pozostałe ♥
    Wolałabym, aby Magda jeszcze nie była w ciąży, ale zrób jak uważasz ♥
    Dodaj szybko następny, bo już się nie mogę doczekać ♥
    ♥♥♥

    OdpowiedzUsuń
  6. cudowny rozdział. nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy. czekam nn :* _aga

    OdpowiedzUsuń
  7. O JA CIEŻ PIERDZIELE, mam zawał serca. To jest mega mega mega genialne ! Pisz dalej !!!

    OdpowiedzUsuń
  8. super to jet chyba najlepszy blog jakiego czytałam życzę weny i czekam na next :)

    OdpowiedzUsuń
  9. wow, ściskałam pięsci jak to czytalam z ciekawością co się stanie, a tu Harry tak wybuchnął, jejku co Ann i Gemma mogły sobie pomyslec o Harrym, dziwne ze Gemma nie zareagowała, bo przecież Lucas był jej niby chłopakiem..

    ~Bela

    OdpowiedzUsuń
  10. Suuuuuuuuuuuuuuuupppppppppppeeeeeeeeerrrrrrrrrrt!!!!!!!!!!!! /*10000000000
    Świetny rozdział, ale najlepszy moment to bójka Harrego. Ciekawa jestem następnego rozdziału. Co powie na to Gemma? :)
    Czekam na next :):):):):):):):):):);):):):):-);):):););):):););):)

    OdpowiedzUsuń
  11. Świetny :)
    od razu wiedziałam że to Łukasz,
    No może nie od razu ale wiedziałam ;D
    Czekam na następny :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Kocham ten blog! Jest cudowny *.*

    OdpowiedzUsuń
  13. O jejejej... Sie porobilo.
    Tylko mi ixh tu nie rozdzielaj !!

    Cudoo ;**

    OdpowiedzUsuń
  14. wow, to teraz sie nieźle porobiło
    czekam na następny <3

    OdpowiedzUsuń
  15. Zajebisty rozdział :) Dziewczyno piszesz super =D Nie czytałam dawno takiego bloga <3 KOcham go <3

    OdpowiedzUsuń
  16. Genialny,, po prostu boski Kocham go:-)

    OdpowiedzUsuń
  17. Kiedy będzie next bo już niemoge sie doczekać :-)

    OdpowiedzUsuń
  18. JEJKU JEJKU JEJKU!! Dzieje się...
    Czekam na następny!!!
    Wero ;*

    OdpowiedzUsuń
  19. Harry Styles w akcji to coś, co bardzo poprawiło mi humor po słabym dniu, dzięki :)
    Czy ten jej były nie może po prostu zrozumieć, że jest za słaby dla niej?! A Hazzie wcale się nie dziwię, że wpadł w taką furię, dobrze, że go nie zabił czy coś. Magda może być dumna z jego postawy. Oboje zasługują na siebie <3

    OdpowiedzUsuń
  20. ja po prostu kocham twojego bloga i nie wiem co ci napisać bo pewnie i tak wiesz że jesteś najlepsza a jeżeli nie wiedziałaś to się właśnie dowiedziałaś :)

    Swietny rozdział życze weny i czekam na NEX

    OdpowiedzUsuń
  21. BOSKI, ŚWIETNY CZEKAM NA KOLEJNY ;D

    OdpowiedzUsuń
  22. Świetny rozdział! Uwielbiam czytac o miłosci Harry'ego i Meg, oni są cudowni! <3 Czekam na następny :)

    OdpowiedzUsuń
  23. wiedziałam że on jest jakiś podejrzany ^^ Harry postąpił troche brutalnie ale należało się temu głupkowi
    życzę weny i miłych wakacji
    :DDD PATKA STYLES

    OdpowiedzUsuń
  24. Mas swoje 27 komentarzy, więc następny rozdział kiedy. Ostatni był 2 dni temu, gruncie rzeczy wiesz jak to długo:
    48 godzin
    Dużo minut
    I dużo, dużo sekunt
    A setnych sekundy to normalnie bardzo dużo (dużo, dużo, dużo)
    ;) czekam Zuzu

    OdpowiedzUsuń
  25. Czytam sobie i czytam i tu nagle takie OMG!! Harry w akcji!!?
    W sumie nie dziwie się, że tak zareagował, A ten łukasz to serio dupek, nie zasługuje na Megg.
    Kocham twojego bloga i Weny życzę, dużo...
    (Nexta chcę już;3)

    OdpowiedzUsuń
  26. jprld NIE NIE NIE JEZU czytam ten blog drugi raz i wiem co sie stanie JEZU BŁAGAM jesli jeszcze tu zagladasz zmien rozdzialy zeby nie bylo tragedii JEZU BŁAGAM ZARAZ SIE POBECZE I NICI Z MAKIJARZU boze prosze ja wiem ze w kazdym blogu potrzebna jest tragedia zeby byl zwrot akcji.ALE TO PRZESADA PROSZE

    OdpowiedzUsuń