Rozdział 88

HARRY

Londyn nas ostatnio rozpieszcza. Nie pamiętam kiedy ostatnio było tyle ładnych dni. Wiadomo, czasami było zachmurzone niebo, ale nie padało! Od tygodnia ani raz! To jest naprawdę nadzwyczajne, jak na to deszczowe miasto.

A my z tego w pełni korzystamy.

Podczas gdy reszta naszych przyjaciół płci żeńskiej jakoś bardzo ochoczo chodzi sobie codziennie na siłownię, my z Meg ciągle wychodzimy na jakieś spacery, raz nawet wstąpiliśmy do kina.

A teraz? Staram się nie myśleć o tym że leżę na kolanach mojej pięknej dziewczyny, z głową tuż obok jej intymnego miejsca. Normalnie nawet się przyznam że mam na coś ochotę.

Uhh, ale ona teraz czyta i zakazała nawet się do niej odzywać. Nawiozła z Polski tyle książek, że słabo mi się zrobiło gdy je zobaczyłem.

- Kotkuuuu.- jęknąłem otwierając jedno oko. Przekręciłem się na plecy i podłożyłem pod głowę obie ręce. - Dużo ci jeszcze zostało?

- A co?- nie oderwała wzroku znad książki co mogło oznaczać jedynie tyle że usłyszy co drugie słowo.

- Nie zgłodniałaś? Bo ja bardzo- podniosłem się do pozycji siedzącej. Nie dało się tak leżeć, potrzebowałem czegoś co osłoniłoby mnie przed słońcem. Najlepiej okulary no ale... - Widziałaś moje okulary?

- Nie- pokręciła głową. W jej obecnym stanie nawet gdyby widziała to by mi powiedziała że nie. Strasznie się wciąga w te książki. Zgadała by się chyba z Connie, przynajmniej w tej kwestii. Rozglądnąłem się przepatrując wszystkie rzeczy które leżały na naszym kocu wraz z nami. Chyba jej kapelusz się nada. Wziąłem go, wróciłem do poprzedniej pozycji i przykryłem sobie nim oczy.

- To co? Idziemy coś zjeść?

- Dopiero co przyszliśmy.

- Z godzinę temu.- westchnąłem. Nie to, że źle mi się tu leży. Mamy spokój cisze, słońce pięknie świeci, ale z pustym żołądkiem nie mogę nawet zasnąć! A co niby mam robić kiedy moja dziewczyna czyta? - No Meg, kochanie.

- Naprawdę nie wiem dlaczego jesteś takim marudą. Nie możesz sam? - Właściwie, to dlaczego nie? Skoczę sobie szybko po coś do jedzenia i wrócę na nasz kocyk do Meg.

- Ok, ale jak zagadam się się z jakąś piękną fanka, to się nie zdziw. - podniosłem się na nogi ale znów się pochyliłem. - Może chociaż dostanę całusa? - Uśmiechnęła się podnosząc głowę. Zmarszczyła lekko nos i pocałowała mnie. Hmm no i od razu lepiej. - Zaraz wracam. Chcesz coś? - Pokiwała przecząco głową, znowu zagłębiając się w tej swojej książce.

Tylko co ja mam sobie teraz kupić? Zjadłbym coś dobrego.

Zrobiłem może dwadzieścia kroków i podeszły do mnie trzy dziewczyny. No jak tak będzie moje jedzenie wyglądało to dziękuję bardzo!

- Dasz nam autograf? - Jedna z nich widać wcale się nie wstydzi jak dwie pozostałe. Posłałem im uśmiech i wziąłem od jednej z nich jakiś notatnik.

- Chciałyśmy podejść wcześniej, ale nie chciałyśmy wam przeszkadzać.

- Miło z waszej strony. Ale mogłyście podejść. Meggi i tak czyta. - tym razem wszystkie trzy spuściły wzrok na dół. - Skąd jesteście?

- Z Polski.- No teraz to się wyszczerzyły. No muszę przyznać że przez Magdę traktuję teraz Polki troszkę inaczej. - To prawda że się uczysz Polskiego?

- Mhm, ciężko idzie, ale trochę już umiem. Jeśli chcecie możecie podejść do Meg. Ona zawsze chętnie rozmawia z fankami z Polski. Ja muszę lecieć, ale za chwile wrócę. - odwróciłem się i odszedłem.

Rozdałem jeszcze trochę autografów zanim cokolwiek kupiłem. Sobie zamówiłem coś na ciepło, a Meg wziąłem jakąś drożdżówkę. Założę się że za chwilę będzie umierać z głodu ale i tak się przecież nie ruszy, bo przecież książka. Jak się dorwała do tych polskich to teraz nie może przestać. Powiedziała że nie lubi czytać po angielsku bo za mało w tym uczuć i emocji. No nie do końca rozumiem, ale niech jej będzie.

Kiedy wróciłem do mojej dziewczyny zobaczyłem, że siedzą obok niej te dwie dziewczyny z którymi rozmawiałem. Nie wiem gdzie wywiało trzecią, ale zostały dwie. Uśmiechnąłem się do wszystkich, przywitałem się znowu i usiadłem obok Meggi lekko cmokając ją w usta.

- Kupiłem ci coś do jedzenia.

- Dzięki. - Uniosła jedną brew- Mówiłam że nie chcę. - Prawie się roześmiałem na głos, ale powstrzymywałem się jak mogłem, bo by się pewnie obraziła.

- Czyli nie jesteś głodna?- cicho się jednak zaśmiałem.

- Jestem- odpowiedziała po polsku i wystawiła mi język. - może porozmawiamy sobie w innym języku co kochanie?- no super, tyle że ja ledwo co rozumiem proste słowa, a co dopiero jeśli mam coś mówić?- A my z dziewczynami się z ciebie pośmiejemy.- dodała po chwili przez co wszystkie zaczęły się śmiać. Aha, super, nie zrozumiałem za bardzo o co jej chodzi. To miało być chyba miłe popołudnie w parku na kocyku, a nie znęcanie się nad biednym Harrym co?

- Jasne. Możecie sobie rozmawiać. Ja idę spać. Przez ciebie skarbie, no i trochę przez Lou się nie wyspałem!

- Ej ej ej, to ty się wygadałeś nie ja. Nie moja wina że Louis pół nocy cię męczył żebyś mu powiedział gdzie to jest.- Dziewczyny wydawały się bardzo zainteresowane naszą rozmową i nie mam ochoty przy nich czegokolwiek więcej mówić. Poza tym trochę niegrzecznie z naszej strony że sobie tak rozmawiamy przy nich, kiedy one nie wiedzą o co chodzi.

- Ok, może pogadamy o tym później? - spojrzałem przepraszająco na dziewczyny. - Chce mi się spać. Nadal nie ma moich okularów?

- Skoro zgubiłeś, to pewnie nie. - wywróciła oczami na co dziewczyny się zaśmiały.

- Albo po prostu leżą gdzieś w twojej torebce bez dna. - chwyciłem znowu jej kapelusz i położyłem się na kocu gdzie wszystkie trzy siedziały. Niezbyt było wygodnie leżąc na ziemi, więc wypożyczyłem znowu kalan Meg.

Na początku naprawdę starałem się słuchać co mówią, ale mówiły dużo szybciej niż kiedy rozmawiały ze mną, i biorąc pod uwagę również to że nie za bardzo się skupiałem, nie rozumiałem prawie nic, więc sobie odpuściłem.

Zamiast tego po prostu tak jak mówiłem, poszedłem spać.

Nie byłem jeszcze do końca rozbudzony kiedy wracaliśmy do domu. Meg się ze mnie śmieje odkąd tylko się obudziłem, albo raczej to ona mnie obudziła. Musiały mnie nieźle z tymi laskami obgadać... Trzymałem pod ręką koc, druga zaś rękę Meg.

- Hazz, jesteś pewien że dobrze się czujesz? - Hahaha, bardzo śmieszne.

- Tak, dzięki, jesteś bardzo miła.

- Wiem,wiem. Miło się rozmawiało z tymi twoimi fankami wiesz? Tylko głupio się czułam jak tak się w ciebie wpatrywały jak spałeś na moich kolanach. - zaśmiała się. Zatrzymałem się dosłownie zakręt przed naszym domem i przyciągnąłem ją do siebie.

- Zazdrosna?

- Nie, po prostu dziwnie było jak przyszło ich więcej, a ty sobie spałeś jak gdyby nigdy nic obejmując moje nogi. Poza tym powiedziały mi że słodko wyglądamy na tym zdjęciu co nam Katie zrobiła.

- No bo to prawda. Wyglądamy słodko. - zmarszczyła lekko nos i zaśmiała się cicho. - Tak jak ty teraz- dodałem cicho.- Kocham cię. - Nachyliłem się nad nią i pocałowałem. Miałem gdzieś to że właśnie nasza głupia sąsiadka się na nas gapiła ze swojego ogrodu.

Nie mogłem powstrzymać uśmiechu kiedy się od niej lekko odsuwałem. Przeniosłem też wzrok na panią podglądaczkę, naszą ukochaną sąsiadkę i jej pomachałem. 

- Wiesz że wyglądasz strasznie seksownie kiedy czytasz? Kiedy przygryzasz wargę, i kiedy marszczysz nos, choć nie wiem dlaczego, bo ciągle wpatrujesz się w książkę. I kiedy się uśmiechasz bo właśnie coś przeczytałaś.

- Ciągle wlepiałeś we mnie swój wzrok, więc mogłam się domyślić co ci chodzi po tej twojej główce. -Najpierw cmoknęła mój nos a potem lekko uszczypnęła mnie w tyłek. Hmm podoba mi się to. Skoro na ulicy jest taka śmiała to może jak już będziemy w domu...?

- Jesteś śliczna, co się dziwisz? - zaśmiałem się obejmując ją jedną ręką w pasie.

Zanim weszliśmy do środka już słyszeliśmy podniesione głosy. Przewróciłem oczami i spojrzałem znacząco na Meg.

- Może włamiemy się przez nasz balkon co? Nie będziemy musieli tego słuchać?

- Chętnie, ale wolę wejść drzwiami. - westchnęła.- Ale zaraz zmywamy się do góry.

Jamie, Connie i Katie ubierały właśnie jakieś sportowe buty, z torbami przewieszonymi przez ramię. Chłopcy natomiast stali nad nimi, co wyglądało dość dziwnie. Cała szóstka spojrzała na nas kiedy weszliśmy. Dobrze że mi mucha nie wpadła do buzi kiedy ją miałem otwartą.

- Co jest?- Meg zadała pytanie którego nie powinna zadawać. No to teraz się zacznie.

- Meggi!- krzyknął Zayn- Powiedz im że przesadzają! Nie mogą sobie od tak chodzić same na siłownie gdzie pełno jest facetów którzy chcą je przelecieć!

- Zayn- syknęła Kate.- My tam tylko ćwiczymy!

- Taaa, ale to nie znaczy że oni was nie pożerają wzrokiem!

- Sprowadziliście sobie striptizerki. - warknęła Cons. Zaśmiałem się cicho. Rozmawiałem z nią i stwierdziła że nawet nie gniewa się jakoś bardzo, ale jest trochę zła. Niall w sumie widać bardzo żałuje więc jako tako już mu wybaczyła. Co nie znaczy że mu o tym powie... I zrozum tu kobiety. Sam niestety zobowiązałem się od zachowania wszystkiego dla siebie także, przykro mi Horan, teraz płać za swoje.

- Właśnie!- Jamie się dołączyła. Choć pewnie brała w tym udział od początku.- Nawet nie próbujcie nam zabraniać bo i tak to nic nie da. Wy mogliście? My też możemy.

- To idziemy z wami!

- Zgłupiałeś? Wtedy każdy facet będzie wiedział że mamy chłopaków.

- I dobrze! Mają to wiedzieć do cholery!

- My wychodzimy, wy róbcie co chcecie- Connie odwróciła się i wyszła kręcąc teatralnie tyłkiem. Matko, współczuję chłopakom, serio, nic przyjemnego.

Patrzyliśmy po sobie nie wiedząc co powiedzieć. Zwłaszcza ja i Meg. Staliśmy tam i kompletnie nie wiedzieliśmy co zrobić. No bo co my możemy? Dziewczyny są wściekłe, zresztą tym razem przynajmniej mają o co. Nieźle sobie chłopaki nagrabili.

- Dobra, dość tego, na kanapę, wszyscy! - krzyknęła nagle moja dziewczyna. A ona co znowu?

- Co?

- Już! W tej chwili!- wskazała palcem na drzwi i zmiażdżyła ich spojrzeniem. Ciekawe czy to dotyczy też mnie. No mam nadzieję że nie.

- A ja?

- A ty co? Nie jesteś może facetem? - uniosła brwi podpierając się rękami po bokach. Zaśmiałem się cicho chwytając ją szybko w pasie, zanim mnie odepchnie. Porwałem jej całusa i szepnąłem:

- Komu jak komu, ale tobie chyba nie muszę tego udowadniać co?

- Skoro nie chcesz.- uśmiechnęła się cwaniacko i poszła beze mnie do chłopaków. Stałem tam i gapiłem się w ścianę. Dopiero po chwili dotarł do mnie sens jej słów. Czy ona mi właśnie zaproponowała seks? I czy ja odmówiłem? Kurwa! Odmówiłem!

- Czy wy nie możecie od czasu do czasu użyć mózgu?!- zirytowany krzyk Meggi wyrwał mnie z odrętwienia. Boże, w głowie mi się to nie mieści. Jak ja mogłem nie załapać o co jej chodzi?

Wszedłem do salonu i znowu o mało nie parsknąłem śmiechem. Lou, Liam, Zayn i Niall siedzieli obok siebie ściśnięci na jednej kanapie a Meg chodziła tam i z powrotem tuż przed nimi i wymachiwała przy tym rękami.

- Czy wy myślicie że wszytko wam wolno? Już pomijając to, co zrobiliście, to nawet nie o to im chodzi- włączyłem się gdzieś w połowie jej monologu więc średnio wiedziałem o co chodzi. - proszę bardzo, Zayn, jak przeprosiłeś Katie?

- Emm no normalnie.

- No właśnie! Omal jej nie zdradziłeś i sądzisz że jedno przepraszam wystarczy?

- Bo to jedno.- mruknął pod nosem Louis ale Meggi najwyraźniej usłyszała, bo zmroziła go wzrokiem.

- Człowieku nie znasz Jamie? Weź się trochę bardziej wysil, a nie siedzisz i się załamujesz!

- No właśnie zbyt dobrze ją znam, i wiem, że choćbym nie wiem co zrobił to i tak będzie się gniewać, choćby i jej się to podobało, to i tak się do tego nie przyzna!- Właściwie Jam ma trudny charakter, zresztą ich związek jest trudny. Ciągle się kłócą, potem godzą, potem kłócą, potem godzą, kłócą, godzą, kłócą godzą i tak w kółko. Ok, nam też się zdarza, ale nie dwadzieścia razy dziennie!

Meg głośno wypuściła powietrze i opadła na fotel.

- Nie chodzi o to żebyście błagali je na kolanach i się przed nimi kajali. Niech zobaczą że naprawdę wam przykro, że się staracie. I na Boga, nie zwracajcie uwagi na to że wychodzą!- Wzniosła ręce do góry po czym chyba tylko ja usłyszałem jak sobie mruczy pod nosem - Czy oni nie potrafią niczego sami zrozumieć?- wywróciła oczami i znowu do nich powiedziała: - Robią wam na złość, przestaną jeśli zobaczą, że was to nie obchodzi.

- Tak w ogóle kochanie, dlaczego im pomagasz? - zapytałem siadając na oparciu fotela na którym siedziała. - Gdybym to ja coś spieprzył musiałbym wszytko sam wymyślać.

- A co, może mam tobie pomagać kiedy jestem na ciebie wściekła? - No byłoby o wiele łatwiej, gdyby mówiła mi wtedy o co jej dokładnie chodzi, dlaczego się zachowuje tak, a nie inaczej.

- Właśnie stary, co ty tak właściwie zawsze robisz że Meg od tak ci wybacza? - Co za debil... Horan, błagam, nie osłabiaj mnie. Oni chyba pojęcia nie mają ile ja się muszę wysilać żeby Meg się nie gniewała. Ale przyznajmy sobie szczerze. Tutaj chodzi o coś innego.

- To mój urok osobisty. - wyszczerzyłem się, ale oczywiście oberwało mi się w udo. I po co siadałem na tym fotelu?! I dlaczego do cholery ona mnie zawsze bije?

- A teraz? Czemu nie byłaś zła o te striptizerki. Hazz też miał ciekawe zdjęcia. - Dzięki Liam, serio, jakiś ty pomocny. Zmroziłem go wzrokiem sugerując jedynie że go uduszę

- Mieliśmy ważniejsze sprawy na głowie.

- No tak, twój wyjazd. - Oboje dobrze wiedzieliśmy że nie chodziło o żaden wyjazd, ale główne o dziecko. Ale i ona i ja, przemilczeliśmy to, posyłając sobie jedynie porozumiewawcze spojrzenie.

___________________________________

Jak się pewnie domyślacie zbliżamy się do końca ;c To nie ostatni rozdział, jeszcze nie. 

Dlatego bardzo was proszę, może tak na koniec, zaczniecie coś bardziej komentować? Jak zaczynałam drugą część to było nieraz ponad 30 kom. (bez moich własnych oczywiście.) A teraz to tak trochę ponad 10 waszych, bo połowa to oczywiście moje odpowiedzi.

Ale i tak was uwielbiam, nawet jeśli nic mi tu nie zostawicie. Bardzo bardzo się cieszę że mogę dla was pisać. Dziękuję ;*