Rozdział 83

HARRY

- Tak, tak, na pewno wpadniemy niedługo- promiennie się uśmiechnęła i jeszcze raz się uściskały. Objąłem ją w pasie, kiedy mama po raz setny podeszła do mnie i pocałowała w policzek. Pogłaskała lekko po policzku i uśmiechnęła. Prychnąłem zirytowany, ale kiedy ujrzałem jej zaszklone oczy stwierdziłem, że zachowuję się niewłaściwie. W ogóle kiedy ostatnio byłem w domu? Naprawdę wypadałoby pojechać tam.

- Trzymajcie się, zadzwonię niedługo. - pomachała nam jeszcze wsiadając do samochodu Robina. Kiedy tylko zniknęli nam z oczu, Meggi wskoczyła na mnie, zaplatając nogi na moich biodrach. Cmoknęła mnie w usta i zupełnie roześmiana oparła głowę na moim ramieniu.

- Wiesz, że gdyby nie było nikogo w domu, skończylibyśmy to co zaczęliśmy wcześniej?- zachichotała szczypiąc mnie delikatnie w tyłek.

- Zdajesz sobie sprawę z tego że jestem skłonny ich wszystkich wywalić?

- Nie zrobisz tego.

- Żebyś się nie zdziwiła.- otworzyła nam drzwi i weszliśmy do środka, właściwie to ja wszedłem. Postawiłem ją na nogach i przycisnąłem do ściany. Złączyłem nasze usta w pocałunku, który był odrobinę łapczywy. Dobra był cholernie namiętny i na pewno prowadziłby do czegoś więcej. Tylko jest mały problem. Nie mieszkamy teraz sami.

- Ekhm.- Liam oczywiście nie mógł sobie wybrać bardziej odpowiedniejszego momentu! Jezus, czy ja tak wiele od nich wymagam? Chcę sobie pobyć z własną dziewczyną sam na sam w naszym własnym domu!! Nie żebym miał coś przeciwko ich mieszkaniu tutaj, to nawet całkiem fajne, czujemy się jak kiedyś, ale, kurde nie można nawet się pocałować bo od razu ci przerywają. - Wy tak zawsze się zachowywaliście kiedy mieszkaliście tu sami? - Oj, chłopie, nie chcesz wiedzieć co bym jej teraz robił, gdybyśmy byli sami.

- Nie- Meg się roześmiała, zapewne mając na myśli to co ja mam. - Przeważnie robimy ciekawsze rzeczy.

- Yhyym dobra, nie chce wiedzieć. - zaczął ubierać buty, nie wiem po co. Pewnie wychodzi. - Tylko pamiętajcie że my tu jesteśmy.

- Co za różnica?- uniosłem brwi głupkowato się uśmiechając. Moja dłoń zjechała z talii Meggi na jej tyłek. Ścisnąłem lekko pośladek, przez co Meg znowu zachichotała.

- Ja wychodzę. Miło by było, gdybym nie zastał was na kanapie w salonie w dziwnej sytuacji.

- Do Chloe? - Meg dźgnęła go w żebra ciągle się śmiejąc. Ma dziś naprawdę dobry humor.

- Tak, a co?

- Cóż, mieliśmy cię za tego najbardziej rozsądnego.- stwierdziłem. -Pożyczyć ci gumek?

- Kto powiedział że ich nie mam?- uniósł dłonie do góry zupełnie zdziwiony moim pytaniem.

- Ja, dosłownie przed chwilą.- przewróciłem oczami.- mógłbyś czasem słuchać co mówię.

- Nie widzę sensu, skoro i tak nie mówisz nic pożytecznego.

- Tak, tak, wmawiaj sobie to dalej. Po prostu moje wypowiedzi są za inteligentne jak dla ciebie i je ignorujesz bo nic nie rozumiesz. - pokiwałem głową w bezradnym geście. Cóż, ja mogę poradzić, na to, że on mnie nie rozumie. Zaproponowałem mu darmowe gumki. To nie jak te które kiedyś dostałem od mamy, to zresztą było całkiem ciekawe. Boże, myślałem że się spalę ze wstydu. Kiedy mnie pierwszy raz z Robinem przyłapali, kilka dni później odbyłem dziwną rozmowę z mamą. Dała mi prezerwatywy i poprosiła żebym się zabezpieczał i był odpowiedzialny. Boże, to było okropne. Muszę sobie gdzieś zapisać, że jak odkryję że moje dzieci mają za sobą pierwszy raz żeby nie dawać im nic takiego.

- Hazz, wcale nie dlatego nikt cię nie słucha. Ale będę tak miły i pozwolę ci myśleć że jesteś inteligentny.

- Jesteście powaleni. - Meg pokręciła tylko głową, wyplątała się z moich objęć i poszła sobie do środka.

- Nie zasypiaj.- szepnąłem cicho do jej ucha. Otworzyła oczy i na mnie spojrzała. Chwyciła moją dłoń, która gładziłem jej ramię i zaczęła się nią bawić. Leżeliśmy na kanapie, w salonie. Ona z wyłożonymi nogami na mnie, a ja bokiem, tak że mogłem ja obserwować. Nie była to dla mnie zbyt wygodna pozycja, trochę źle mi się oddychało przez moje żebra

- Przecież nie śpię.

- Jeszcze nie.- cmoknąłem jej policzek.- Co będziemy dziś robić?

- Naprawdę źle ci tutaj?

- Wiesz że nie.

- Więc siedź cicho i nie narzekaj. - puściła moją dłoń i owinęła swoje ręce wokół mojej talii. Przytuliła się przyciskając twarz do mojego torsu. Z zamkniętymi oczami dodała:- Gdzie właściwie wszystkich wywiało?

- Mam to gdzieś.- zaśmiałem się obejmując ją ramionami. - Wydaje mi się że powinienem ci wystarczać.

- Ale nie robisz nic żebym czuła się zaspokojona. Dlatego czuję potrzebę przebywania z kimś jeszcze.

- A ja czuje potrzebę lepszego spożytkowania tego czasu. I w tym planie właśnie ty jesteś moim głównym celem.- zaśmiałem się lekko muskając jej ramiona ustami

- Kochanie- westchnęła teatralnie. - Żartowałam- zaśmiała się kiedy moje ręce wylądowały pod jej bluzką.

- Ja nie.- nie zwracając uwagi na jej protesty wsunąłem dłoń pod jej bluzkę umieszczając ją na jej piersi. Wywróciła oczami ale nie zabrała mojej ręki, ani nic takiego. - Mogę go ściągnąć? - zawisłem nad nią wpatrując się z głupim uśmieszkiem w jej oczy. - Prooszę.

- Ugh! Dobra, ale bluzka zostaje! Nie chcę czuć się jak Gemma, kiedy ją złapaliśmy z Adamem. - uniosła się na rękach co pozwoliło mi bez problemu zdjąć z niej stanik. Zaśmiałem się cicho kiedy rzucałem go na ziemię tuż obok kanapy. Nie minęła sekunda a moja dłoń lekko masowała jej prawą pierś.

- Mówił ci ktoś kiedyś że jesteś nienormalny?

- Nienormalny to bym był gdybym tego nie zrobił. Poza tym nie słyszałaś że masaż piersi zwiększa ich objętość? - teraz już parsknęła śmiechem, a ja razem z nią.

- Przyznaj się, brałeś coś. - zmrużyła oczy przypatrując m się bardzo uważnie. W zamian za to przenikliwe spojrzenie mocniej ścisnąłem jej pierś przez co cicho jęknęła.

- Myszko, to czysta prawda.

- Oh już niech ci będzie. Powiedzmy że wierzę.

- A wracając do Gemmy. Dzwoniła dziś do mnie.- powiedziałem opierając głowę na jej ramieniu. - Mówiła żebyśmy do nich wpadli.

- Dziś? Nie ma mowy. Jestem zbyt leniwa.

- Ty? Wiesz, że gdybyś była smerfem, to byłabyś pracusiem a nie smerfetką prawda?

- A ty? Niby którym smerfem byś był?- otworzyła jedno oko patrząc a mnie. Matkooo jakie ona ma piękne oczy. Zresztą dziś wyglądała cudownie. Jakby sobie przykleiła uśmiech do twarzy. Tyle że jej uśmiech był naturalny, piękny.

- Ja? Oczywiście że osiłkiem. - zrobiłem naburmuszoną minę kiedy się roześmiała. Tak po prostu, w twarz. Jak ona może?

- Kotku, ty byłbyś najwyżej marudą, albo nie, ciamajdą, ooo albo śpiochem, tak, byłbyś śpiochem.

- Dzięki kochanie, naprawdę jesteś bardzo miła.

- Cóż, wolałbyś żebym skłamała?- uniosła brwi uśmiechając się nieznacznie.

- Tak, w tym przypadku zdecydowanie tak.

Nawet nie wiem kiedy wylądowała nade mną. Po prostu przełożyła nogę, i usiadła na mnie rozkrokiem. Nachyliła się tuż nad moją twarzą i delikatnie pocałowała w usta. Uśmiechnąłem się do niej, i założyłem włosy które na mnie odpadały za ucho.

- Dobrze się czujesz?- spytała marszcząc czoło.

- W jakim sensie?

- W normalnym. Bolą cię jeszcze żebra, noga, nadgarstek? W ogóle kiedy masz jakąś kontrolę czy coś takiego?

- W przyszłym tygodniu. Okruszku, nie musisz się tak o mnie martwić.

- Wiesz, że będę. - przytuliła się do mnie zamykając oczy. Ucałowałem czubek jej głowy, poza tym głaskałem ją próbując jakoś uspokoić. Nie chcę żeby przejmowała się mną.

- Muszę ci coś powiedzieć.- szepnęła bardzo cicho bez cienia uśmiechu. Gdzie on się podział? Od rana świeciła ząbkami, a teraz spoważniała?

- Coś się stało?

- Tak, właściwie to nie.- odwróciła się tak że leżała znów obok mnie. I nawet na mnie nie patrzyła tylko w sufit. Co tu się dzieje do cholery?- Nie wiem- jęknęła zrezygnowana nadal mnie ignorując.- Wiem to już od jakiegoś czasu, powinnam była ci wcześniej powiedzieć.- przerwała po to by wreszcie na mnie spojrzeć.

- Meg? - zapytałem ostrożnie.- Ty jesteś w ciąży? - otworzyła szeroko oczy ze zdziwienia. Nie spodziewała się że się domyślę? - Od kiedy wiesz?! - praktycznie krzyknąłem, ale to ze szczęścia. Będziemy mieć dziecko! Boże! Będę ojcem, znowu będę ojcem!

- Ale ja nie...

- Mam nadzieję że nie robicie tego co myślę że robicie. - głos Liama rozniósł się po pomieszczeniu więc oderwałem się od dziewczyny i spojrzałem na niego. Ale jego nie było. Ten czubek boi się wejść do środka.

- Spokojnie Li, możesz wejść.

Kiedy zobaczyliśmy że nie wchodzi sam a z jakąś blondynką, wstaliśmy oboje na nogi. Chyba wypadałoby się przywitać z tą laską Liama. Z tego co wiem, tylko my jej jeszcze nie poznaliśmy.

- No więc, to jest Chloe. - kiwnąłem do niej głową natomiast Meg się oczywiście przywitała inaczej. Podeszła do niej i się lekko przytuliła. - kochanie, a to właśnie Harry i Meg. - Kochanie...? To on z nią już tak całkiem serio i na poważnie?

- miło mi.- Magda była zdenerwowana, a ja szczerzyłem się jak idiota. Miło że chce nam ją przedstawić, ale przerwał nam bardzo ważną rozmowę. Meggi posłała mi dziwne spojrzenie. O co jej chodzi? Przecież wie, że chcę tego dziecka?

- Meg?!- krzyk Emily oczywiście musiał nam przerwać, niech jeszcze wszyscy się tu zlecą. Cholera! Muszę porozmawiać na osobności z moją dziewczyną. Powiedziała mi właśnie że będę ojcem, to wymaga jakiejś odpowiedzi z mojej strony, a nie wiem czy ona chce wszystkim powiedzieć tak od razu.

Em zbiegła po schodach i wpadła do salonu, gdize byliśmy my. Spojrzała na Liama z Chloe przelotnie i skupiła swój wzrok na Meg.

- Dzwoniła Katie, jedziemy do niej, a Zayn tu za chwilę przyjedzie. - oświadczyła nam, a właściwie jej. Naprawdę dawno nie widziałem swojej dziewczyny ta bardzo zdenerwowanej. Znów złapała ze mną kontakt wzrokowy. Co się dzieje? - Ugh, wiem że wolałabyś spędzić wieczór z Harrym, ale niestety ta noc należy się nam.

- Ale ja...

- Nie ma żadnego ale. Meg, proszę cię, dawno nie miałyśmy babskiego wieczoru.

- Ja tylko muszę pogadać z Harrym.- powiedziała patrząc na nią błagalnie. - To ważne.

- Pogadacie sobie jutro. Teraz idziemy. - naprawdę zaczynam się martwić. Ona się nie cieszy? Właściwie to mówiła że nie chce teraz dziecka, ale byłem pewien tego że jeśli nam się zdarzy takie coś, i okaże się kiedyś że jednak jest w ciąży to będzie się cieszyć, jak ja.

- Chloe? Jedziesz z nami?- Em była zadowolona, nawet bardzo. Natomiast Chloe była ewidentnie zdziwiona i trochę przestraszona? Spojrzała pytająco na Liama.

- Jeśli chcecie to mogę jechać. - Emily uśmiechnęła się do niej po czym chwyciła ręce dziewczyn i pociągnęła je za sobą. Meg szepnęła coś do niej i podeszła do mnie szybko. Nachyliła się nade mną i cmoknęła mnie w usta.

- Skarbie, nie jestem w ciąży. - szepnęła do mojego ucha a ja zesztywniałem. Coo? Ale jak to nie jest? Ja się tak cieszyłem, Boże, przez te kilka minut zdążyłem już przyzwyczaić się nawet do tej dziwnej myśli że będę mieć dziecko. A teraz od tak znowu mi mówi że nie jest w ciąży. Cały zesztywniałem i wbiłem wzrok w jeden głupi punkt. Nie mogłem w to uwierzyć. Po co to zrobiła? Po co pozwoliła mi myśleć że mogę być tatą. - Chciałam powiedzieć ci coś innego.

- Co takiego?! - zwróciłem uwagę wszystkich, ale miałem ich gdzieś. Byłem wpatrzony w jej oczy, oczy które patrzyły na mnie przepraszającym wzrokiem.

- Harry... - skrzywiła się widząc jak mnie to zabolało. Bo zabolało.

- Idź już. Dziewczyny czekają. - nie chciała, wiedziałem że nie chciała. Ale odwróciła się i wyszła.

MEG

Skąd mogłam wiedzieć?

Boże, chciałam mu powiedzieć coś zupełnie innego, ale wyszło oczywiście jak wyszło. Harry sam sobie dopowiedział że jestem w ciąży. A po ostatniej rozmowie z nim o tym, wiedziałam że się ucieszy. On chciał tego dziecka. A ja? Powiedziałam mu że nie jestem w ciąży, i nie chcę teraz być. No i z tego wszystkiego jeszcze on nadal nie wie o tym co chciałam mu powiedzieć. A z tego to on zadowolony też nie będzie.

- Meg, co jest?- ja prowadziłam, głównie z tego powodu, że Emily nie ma samochodu.

- W porządku- wymusiłam uśmiech próbując powstrzymać łzy. Mam nadzieję że nie jest na mnie zły, nie wytrzymałabym tego. Gdyby nie Liam z Chloe, mogłabym mu powiedzieć od razu, a tak? Widziałam jego uśmiech, radość.i to wszytko zniszczyłam. Ale co miałam mu powiedzieć? Nie jestem w ciąży, nic na to nie poradzę. 

- Meggi, o co chodziło Harremu?

- O nic Em, nic ważnego. - To było ważne. Cholernie ważne.

- Meggi. Nie przejmuj się. Zapomnij dziś o tym, proszę cię. - Emily pogłaskała mnie po ramieniu, co szczerze mówiąc niewiele pomogło. Chcę żeby to on mnie przytulił.

- Jasne. - znów się uśmiechnęłam, ale nawet Chloe która mnie nie znała, zauważyła pewnie że nie jest prawdziwy. 

___________________________________

Przepraszam że tak późno, nie mam kompletnie teraz czasu :( Wybaczycie co? Koocham was bardzo i gdybym mogła dodawałabym nawet codziennie. Postaram się napisać coś niedługo i dodam jakoś na początku przyszłego tygodnia Możemy umówić się na wtorek? To tak w ramach wynagrodzenia <3